Emmo Grofsmid & Karmin Kartowikromo
29 december 1951 | 1 december 1948
samen overleden op 6 juni 2011
Maandagnamiddag jl. kwamen Karmin Kartowikromo en Emmo Grofsmid, oprichters van de bekende Rotterdamse MK galerie in een tragisch verkeersongeval om het leven. Ze waren onderweg naar Berlijn waar vrijdag in de Duitse vestiging van de galerie een nieuwe expo zou openen.
Het nieuws kwam als een grote schok in Nederland en daarbuiten. Emmo en Karmin waren immers niet alleen zeer gedreven en professionele galeriehouders, ze waren ook mentor en steun voor de vele kunstenaars met wie ze werkten. De warmte en openheid waarmee ze hun galerie runden, stond in schril contrast met de harde kunstwereld waar ego en bluf vaak de toon voeren.
Emmo en Karmin begonnen als verzamelaars en richtten zo’n twintig jaar geleden hun galerie op, pal tegenover kunstencentrum Witte De With. De laatste jaren hadden ze – net zoals de meeste galerieën – te kampen met de crisis in de kunstwereld. Met niet aflatend enthousiasme bleven ze aanwezig op internationale kunstbeurzen, maakten publicaties en tal van kunstinitiatieven mee mogelijk. Een paar jaar geleden werd ook MK Berlijn opgericht, als tweede vestiging van de galerie.
Ikzelf heb het geluk gehad de afgelopen drie jaar als kunstenaar door de galerie vertegenwoordigd te zijn. Nooit was het contact met een galerie zo intens en respectvol, er ontstond ook een hechte band met kunstenaars en verzamelaars die ik via MK leerde kennen. De vrolijke Surinamer Karmin Kartowikromo en zijn vriendelijke partner Emmo Grofsmid zullen vreselijk gemist worden. Zij laten een immense leegte na.
Hans Wilschut, kunstenaar van de galerie beschrijft het al volgt op zijn blog:
“Emmo en Karmin, ongetwijfeld de liefste en meest genereuze mensen uit de Nederlandse kunstwereld spendeerden hun leven aan een grootse passie voor de kunst. Tegendraads als zij waren, blonken zij uit als mannen met een uitgesproken visie en heldere principes. Zij zorgden voor veel mensen en vergaten meestal zichzelf. Zij waren die zeldzame galeriehouders met een groot hart die de kunstwereld ontbeert.
Zonder hen zou ik nooit geworden zijn wat ik nu ben. Zonder hen wordt deze wereld nooit meer wat het was.”
Bert Danckaert
