Elementaire deeltjes
Drie nieuwe expo’s in FoMu Antwerpen
Het Antwerpse fotomuseum brengt drie nieuwe heel uiteenlopende tentoonstellingen. De retrospectieve expo van Jeffrey Silverthorne is een eclectische mix waarin seks, leven en dood de rode draad vormen. Mathieu Pernot focust op migratie, sociale huisvesting en ontheemding terwijl Yann Mingard ons meeneemt naar laboratoria, kluizen en zaadbanken waar het DNA van het leven op aarde zorgvuldig en in obscuriteit wordt geconserveerd.
FoMu zit de laatste tijd op kruissnelheid met sterke tentoonstellingen van internationaal opgemerkte figuren zoals Richard Mosse, Broomberg & Chanarin of Subotzky & Waterhouse. Samenwerkingsverbanden met Europese instituten zoals vb. Fotomuseum Winterthur (Zurich) of Museum Folkwang (Essen) zorgen voor een gezonde synergie en kwaliteit.
De retrospectieve tentoonstelling van de Amerikaanse fotograaf Jeffrey Silverthorne (1946) loopt in samenwerking met het Franse Musée Nicéphore Niépce waar eerder een bescheiden versie van deze expo te zien was. Het werk van Silverthorne valt moeilijk in één categorie te vatten. Terugkerende thema’s zijn dood en seks en de dualiteit tussen schoonheid en lelijkheid. Meestal is Silverthorne’s stijl autobiografisch documentair in de traditie van voorgangers als Robert Frank of Diane Arbus. Maar de fotograaf verrast ook met groteske ensceneringen of gekunstelde dubbeldrukken. Dat maakt het werk bijzonder uiteenlopend wat tegelijk de zwakte als de sterkte ervan illustreert. Silverthorne toont niet zijn ‘beste’ foto’s of de meest uitgekiende selectie, het is de hoeveelheid van pogingen die het werk authentiek maakt. De zoekende attitude en de bevragende houding leveren een verwarrend allegaartje op waarbij je jezelf de vraag kan stellen of deze beelden een venster op een verstoorde wereld leveren dan wel een introspectief onderzoek van een geperverteerde geest.
Mortuarium
Diane Arbus stelde ooit dat er in het lijkenhuis niets te fotograferen valt. Dat was voor Silverthorne de trigger om het net wél te doen. We zien beelden van dode kinderen, baby’s ook. Schijnbaar slapende figuren die na een autopsie brutaal terug aan elkaar genaaid werden. Silverthorne kiest bewust om dit onderwerp niet sereen te benaderen, wellicht omdat het zo ongrijpbaar en verstorend is. Zo fotografeert hij een overleden stel dat om het leven kwam door koolstofmonoxide vergiftiging. Silverthorne fotografeert de lijken van bovenaf met een breedhoeklens waardoor zijn eigen voet in beeld komt. De fotograaf blijkt te balanceren op de deur van de ijskast van het mortuarium. Verder is er een veelheid aan portretten van travesties, naakte vrouwen, zelfportretten,… Silverthorne kijkt wild om zich heen met een nieuwsgierige blik alsof hij zich afvraagt wat de mensen en de dingen om hem heen betekenen én met de wetenschap dat de fotografie hem daar vooral géén antwoord op zal geven.
Van een heel andere orde en esthetiek is het project ‘Deposit’ van de Zwitserse fotograaf Yann Mingard (1973). Tussen 2009 en 2013 bezocht hij laboratoria, kluizen en zaadbanken waar elementaire data van het leven op aarde geconserveerd en onderzocht wordt. Mingard fotografeerde er interieurs, de organismen en de vreemde artefacten die er gebruikt worden. Vaak zijn deze laboratoria en onderzoeksplekken zwaar bewaakt en voor het publiek afgesloten. Welke belangen spelen hier? Zullen deze bunkers de menselijke soort overleven en onze geschiedenis eeuwig archiveren? Of investeren bedrijven hier om lucratieve methodes te ontwikkelen voor genetica en geneeskunde? Yann Mingard brengt een geheimzinnige wereld aan de oppervlakte en fotografeert met een klinische precisie.
Transitie
Tot slot is er op de derde verdieping nog een uitgebreide expo van de Franse fotograaf Mathieu Pernot (1970). In La Traversée analyseert hij de hedendaagse maatschappij waarbij hij de focus legt op transities. Rode draad zijn een groep zigeuners die hij al geruime tijd volgt. Hij liet ze plaatsnemen in een ‘photomaton’ maar fotografeert ze ook wanneer ze trachten te communiceren met verwanten in de gevangenis terwijl ze schreeuwen over de muur. In een andere installatie zien we de figuren verlicht door het vuur van een rituele caravanverbranding, een ceremonie die plaatsgrijpt bij een overlijden in de zigeunergemeenschap. In een andere installatie zien we een verzameling instortende flatgebouwen. Deze geplande explosies zijn de letterlijke vernieling van utopische sociale woonprojecten uit de jaren 60. Tegenover de grote documentaire zwartwitprints zien we kleurrijke uitvergrotingen van postkaarten toen de flats net gebouwd waren. De overgang van de ene tijd naar de andere is een onstuitbare transitie die we verkeerdelijk ‘vooruitgang’ noemen.
Bert DANCKAERT
Jeffrey Silverthorne, ‘The Precision of Silence’, Mathieu Pernot, ‘La Traversée’ en Yann Mingard, ‘Deposit’ tot 7 juni in FoMu. Waalsekaai 47, 2000 Antwerpen. Open di-zo van 10 tot 18u. Tickets 8/6/3 euro.
Geliefden, omgekomen door koolmonoxide vergiftiging, 1972-1974, Jeffrey Silverthorne, courtesy Galerie VU’
