Blog Image

WILDPLAKKEN

Blog

Op deze pagina's vind je nieuws over fotograaf Bert Danckaert. Hier worden zijn fotografieteksten, o.m. geschreven voor <H>ART tussen 2005 en 2018 gepubliceerd.
Daarnaast word je geïnformeerd over tentoonstellingen, publicaties en fenomenale randverschijnselen uit de wondere wereld van de fotografie.

Lees hier de teksten verschenen in De Tijd tussen 1999 en 2005

Lees hier de teksten verschenen in <H>ART tussen 2006 en 2010

WHERE ARE YOU FROM?

Tentoonstellingen Posted on vr, maart 11, 2022 12:57:28

Cuba Photography Missions
cc Mechelen February 5 – April 17, 2022

In 2019, Cuba celebrated the 60th anniversary of the Revolution. In 1959, Fidel Castro and Ché Guevarra ousted the dictator Fulgencio Batista and the country began working towards a utopian future. However, caught between the hammer and the anvil of Soviet communism and an American embargo, the country entered a period of sustained economic hardship whilst remaining fundamentally committed to the socialist values of the Revolution.
Against this background, an extensive photography project was set up with four Cuban and four European artists. Taking the current social and economic reality of the island as their starting point, each developed a photographic project that together provide a nuanced picture of this complex country. The eight works juxtapose the photographic interpretations of the local artists with those of the Europeans, who produced their work during several intensive working trips. The project starts from the idea of ‘heritage’, in the broadest sense of the word, and explores Cuba’s past, present and future.
Who we are and from which perspective we view each other determines the richness of this unique endeavour.
This VLIR-UOS project is the result of a collaboration between ISA, Universidad de las Artes in Havana and the Royal Academy of Fine Arts in Antwerp.

With: Ossain Raggi Gonzalez, Bert Danckaert, Linet Sanchez, Charlotte Lybeer, Liudmila & Nelson, Ulla Deventer, Ricardo Elias, Simon Roberts
Curator: Joachim Naudts

https://cultuurcentrum.mechelen.be/where-are-you-from



Een fotografische missie in Cuba

Tentoonstellingen Posted on vr, maart 11, 2022 12:06:38

Where Are You From? in CC Mechelen
Marc Ruyters

Bert Danckaert, Cine Karl Marx, uit de serie Teatros, 2020

In het Cultuurcentrum Mechelen is momenteel een fototentoonstelling met vier Cubaanse en vier Europese kunstenaars te zien onder de titel Where Are You From?. De tentoonstelling vertrekt vanuit de complexe realiteit van Cuba, tegen een achtergrond van een turbulente geschiedenis. Met fotografen als de Belgische Bert Danckaert en Charlotte Lybeer, en de Cubaanse Ossian Raggi González, is de tentoonstelling het resultaat van een samenwerkingsproject, waarin de fotografische interpretaties van vier lokale kunstenaars tegenover die van vier uit Europa zijn geplaatst. De tentoonstelling is samengesteld door Joachim Naudts, momenteel artistiek leider van Kunsthal Extra City in Antwerpen.

In 2019 vierde Cuba de zestigste verjaardag van de revolutie. In 1959 verjaagden Fidel Castro en Ché Guevara dictator Batista en ging het land een ‘utopische toekomst’ tegemoet. Maar terecht gekomen tussen hamer en aambeeld van Sovjetcommunisme en het Amerikaanse embargo werd Cuba gedwongen tot overleven en bleef het principieel vasthouden aan de socialistische waarden van de revolutie.

Tegen deze achtergrond werd een uitgebreid fotografieproject opgezet met vier Cubaanse en vier Europese kunstenaars. Met de actuele realiteit van het eiland als uitgangspunt ontwikkelden ze elk een project, wat samen een genuanceerd beeld geeft van de complexiteit van het land. De acht projecten plaatsen de fotografische interpretaties van vier lokale kunstenaars tegenover die van vier uit Europa, die tijdens verschillende intensieve werkreizen hun werk maakten. Het project vertrekt van ‘erfgoed’ in de meest brede zin van het woord en richt de blik op het verleden, heden én toekomst van Cuba.

In de tentoonstellingszalen van het CC Mechelen staan acht opstellingen, voor elke kunstenaar één, die een ongelooflijk genuanceerd beeld opleveren van Cuba, in al zijn facetten. Na de presentatie in Mechelen reist de tentoonstelling door naar het Nationaal Museum voor Schone Kunsten in Havana.

In de grootste zaal hangt het werk van Charlotte Lybeer, die portretten maakte van Cubaanse jongens en meisjes, vaak met een – al dan niet namaak – T-shirt aan met de grote merknamen van over de hele wereld. Haar werk onderstreept dat de oprukkende commercie ook in hedendaags Cuba niet te vermijden is. Intrigerend is het werk van Liudmila & Nelson (Cuba): je ziet historische beelden uit stad en land, waar de gezichten van de personages onder vlakjes verborgen worden en bijhorende grafieken de ontwikkelingsgraad van het land meegeven, in vergelijking met andere landen. Dat gaat over jonge schoenpoetsers versus de sterftecijfers voor kinderen, het personeel van een ziekenhuis versus de gezondheidsindex, een auto-ongeluk versus de Covid-doden. Linet Sánchez toont foto’s en trage video’s van maquettes van architecturale constructies die een sterk huis clos-gevoel oproepen. Verbergen ze of beschermen ze iets?

In een kleinere ruimte prijkt de alomvattende installatie van Ulla Deventer (Duitsland), die met foto’s, film, tekeningen en objecten een beklijvende ervaring oproept rond vrouwen en machismo, in het kader van de precaire economische situatie in Cuba.

In de tweede grote zaal toont Bert Danckaert zijn fotowerk: hij is bekend voor zijn fotografische speurtochten over de hele wereld, waarin hij op strakke wijze ruimtes, straten, gevels en dies meer toont zonder enig spoor van menselijke aanwezigheid. En toch is de mens aanwezig in zijn afwezigheid. De voorbije jaren fotografeerde Danckaert talloze beelden van oude, vergane en gesloten bioscopen in Havana, een stad die ooit meer bioscopen telde dan Parijs of New York. Dit keer zijn er wel sporen van mensen, als achteloze voorbijgangers van zoveel vergane glorie. Vooral het beeld van cinema Karl Marx treft. In dezelfde zaal toont Ricardo G. Elias redelijk onthutsende zwart-witbeelden van de grootste vergane industrie in Cuba, de rietsuiker-business – verval, roest, vervuiling.

Simon Roberts (Verenigd Koninkrijk) toont een video op twee schermen, waarin hij de oppositie toont tussen Fidel Castro die een totaal atheïsme voorstaat (we zien en horen een aantal bevlogen toespraken), en het Cubaanse volk dat zich overlevert aan de meest obscure religieuze praktijken, gaande van borelingen die met kippenbloed besprenkeld worden, tot allerlei voodoo-rituelen.

In een andere ruimte toont Roberts ook somptueuze beelden van de vele kerken en kathedralen in Cuba. In diezelfde verduisterde ruimte zijn Cubaanse nachtbeelden te zien van Ossain Raggi González, de meest ‘traditionele’ foto’s in Where Are You From?. Maar hij legt wel de vinger op de juiste plek in een gesprek tussen hem en Bert Danckaert in de catalogus, met zijn visie op het fotowerk van de Europeanen enerzijds en de Cubanen anderzijds: ‘Often it has been these extreme visions that have allowed us, Cubans, the opportunity to see ourselves from the outside. To see how our lights and shadows are perceived by ‘the others’.’

Dat licht en die schaduw maken de Cubanen dus zelf, zoals hun hele sociale, politieke en culturele leven dat evoceert. En dat maakt deze sterke tentoonstelling ongemeen duidelijk.

Verschenen in H ART, februari 2022: https://hart-magazine.be/expo/where-are-you-from-in-cc-mechelen



Things That Count @ Matca

Tentoonstellingen Posted on ma, september 20, 2021 17:19:21
Things That Count @ Matca

https://matca.vn/en/trien-lam-nhung-gi-gia-tri/
In times of COVID-19, existential questions are posed to young people who are now facing an uncertain future. Each week, the participants dealt with an assigned “value”, which they first discussed in pair, then provided each other with inspiration, and finally expressed their personal opinion of the value in question in one single photograph. The resulting images and fragments of the written communication between the participants were published online, where perspectives were shared and friendships developed.

Bert Danckaert, associate professor of photography at the Royal Academy of Fine Arts Antwerp who spearheaded the project, shares his thoughts after three intensive months: “What struck me most was the immediate openness and trust that the participants had in each other. The project seemed to generate an injection of hope facing another continent, a virtual bridge between two cultures. Looking back, I think the most important and eleventh value is that of trust.”

At a time when social contact is severely limited, Things That Count sends a hopeful signal by creating an international network among upcoming artists and sober reflections on what is considered valuable today.

Participating photographers include: Hoàng Minh Trang, Ana Lucía Fernández, Catherine Smet, Nguyễn Vân Nhi, Phạm Hà Huy Anh, Daria Oprean, Eduard Michalko, Nguyễn Minh Hoàng, Kiên Hoàng, Moritz Broszat, Trần Vĩnh Đạt, Robert Sasarman, Cao Nguyễn Huy Hoàng, Sarah Kirchner, Oxiea Villamonte, and Nguyễn Thanh Huế.

The project was initiated by Bert Danckaert, associate professor of photography at the Royal Academy of Fine Arts Antwerp, and exhibited at Matca Space for Photography with the support of the Embassy of Belgium in Vietnam.
https://matca.vn/en/trien-lam-nhung-gi-gia-tri/

Things That Count Location: Matca Space for Photography, 48 Ngoc Ha, Ba Dinh, Hanoi
Date: 8:00 – 20:00, 25/06 – 07/07/2021



Beyond the Document

Tentoonstellingen Posted on vr, juni 17, 2011 16:48:19

Hedendaagse Belgische fotografen

Woensdag 29.06 > Zondag 25.09.2011

Paleis voor Schone Kunsten

De tentoonstelling toont werk van 14 fotografen, op initiatief van BOZAR en de fotomusea van Antwerpen en Charleroi. Samen verkennen ze de dunne scheidingslijn die vandaag tussen documentaire fotografie en kunstfotografie loopt. De fotografie is sinds de jaren 80 definitief tot de kunstsector gaan behoren, maar heeft tegelijk nog nooit zo overvloedig geput uit de immense schatkamer van de fotojournalistiek als vandaag. Op die manier heeft de kunstfotografie een documentair-maatschappelijk vernis gekregen dat het document als drager versterkt. De Belgische fotografie ontsnapt niet aan die dubbelzinnigheid tussen documentaire inslag en metaforisch-conceptuele vertellingen. Beyond the Document biedt hierin een unieke inkijk, waarbij objectiviteit en subjectiviteit, fictie en werkelijkheid, reportage en concept, document en kunstwerk in hetzelfde beeld worden vermengd.

Met o.m. Bert Danckaert -Gilbert Fastenaekens – Jan Kempenaers – Arno Roncada, …

Curatoren: Xavier Canonne (Musée de la Photographie à Charleroi); Pool Andries (FotoMuseum Antwerpen); Frank Vanhaecke (BOZAR EXPO)

Simple Present #549 (Hong Kong), Bert Danckaert, 2011

‘Beyond the Document’ in De Morgen (29/06/2011)

‘Beyond the Document’ in De Standaard (6/7/2011)



Art Amsterdam

Tentoonstellingen Posted on wo, mei 04, 2011 15:17:13

Bert Danckaert solo on Art Amsterdam @ MK Gallery

Simple Present #550 (Hong Kong), Bert Danckaert, 2011



Taste My Photons…

Tentoonstellingen Posted on ma, februari 28, 2011 21:02:31

Taste my photons…

Noorderlicht Galerij, Groningen

5 maart – 17 april

Ruth van Beek, Wim Bosch, Bert Danckaert, Elspeth Diederix, Eric Jan van de Geer, Michael John Whelan, Sabrina Jung, Astrid Korntheuer and Ingo Mittelstaedt

Noorderlicht is gekend om haar indringende, maatschappelijk bewogen tentoonstellingen. Met Taste my photons… wordt de aandacht verlegd naar het fotografisch medium zelf. In werk van negen fotografen uit binnen- en buitenland is de realiteit zo ingekaderd dat er een kunstmatige en fragiele constructie overblijft. De ogenschijnlijk formele en abstracte beelden geven zich niet snel bloot, maar juist hun gefingeerde afstandelijkheid verleidt tot scherper kijken en ontdekken. Taste my photons… is een pleidooi voor de diepgang van de trage blik. Het is een tegenwicht voor het alledaagse bombardement van beelden, waarin we slechts oppervlakkig kunnen doordringen.

Taste my photons… is samengesteld door gastcurator Wim Bosch in het kader van het Noorderlicht PhotoLab.

Opening zaterdag 5 maart om 17.00 uur door Caroline von Courten, managing editor van Foam Magazine en curator. In aanwezigheid van de fotografen.

6 maart, 15:30 uur, gratis toegang

Onder leiding van Hester Keijser, beeldend kunstenaar, curator en schrijfster van ondermeer het fotoblog Mrs. Deane, gaan een aantal exposanten in gesprek over hun werk en de tentoonstelling Taste my photons…. Bezoekers worden uitgenodigd deel te nemen aan het gesprek.

U bent van harte welkom! We stellen het op prijs als u zich bij ons aanmeldt: info@noorderlicht.com of telefoonnummer 050-318 22 27.


Simple Present #370 (Havana), Bert Danckaert, 2010



Boris Becker

Tentoonstellingen Posted on ma, november 29, 2010 17:12:51

Individu vs. uniform

Het zal je maar overkomen dat je het als oud-Becher-student niét schopt tot absolute wereldster zoals collega’s Thomas Struth, Thomas Ruff of Andreas Gursky. Bovendien loop je door het leven met de onfortuinlijk zelfde naam als de bekendste Duitse tennisser ooit. Je bent gedoemd ‘in de schaduw van’ te leven. Op zoek naar je eigen plekje, ben je gedoemd te wachten tot één of ander provinciaal museum een gaatje voor je heeft. En zie: Fotomuseum Antwerpen stelde haar balzaal ter beschikking en vroeg Boris Becker (Keulen, 1961) in het vacuüm tussen twee beleidsregimes – tussen Christoph Ruys en Elviera Velghe – ten dans. De expo die hieruit voortkwam, is een midcareer retrospectieve die aantoont dat ondanks de onhoudbare druk van het sterrendom en de massieve stempel van leermeester Bernd Becher, een eigen stem kan klinken.

In ‘Der Rote Bulli’, een expo die nog tot 16 januari loopt in NRW-Forum Düsseldorf wordt een heel leger oud-studenten van Bernd Becher getoond om vooral de invloed van Amerikaan Stephen Shore op deze generatie aan te tonen. Boris Becker is één van hen. In <H>ART #71 hadden we het ook al over het onweerlegbare Becher-effect in een interview met Götz Diergarten: de laatste decennia werden gedomineerd door volgelingen van de Duitse school, gelardeerd met de ‘nieuwe’ kleurenfotografie van Stephen Shore. Centraal in hun benadering is de aandacht voor (vaak banale) architectuur die als sculptuur benaderd wordt. Met enorme formaten wordt de monumentaliteit van de onderwerpen ondersteund. Aan de andere kant is er de dwingende typologie: foto’s bestaan vaak in formeel gelijklopende series waarbij hetzelfde type architectuur of object in groep getoond wordt. Zo wordt het individuele afgewogen tegenover het uniforme, een strategie die de Bechers op hun beurt leenden van de foto’s uit de eerste helft van de twintigste eeuw van Karl Blossfeldt en August Sander. Het is niet anders bij Boris Becker. De expo in FoMu brengt vroeg werk uit de jaren 80 met een verzameling bunkers. Eerst in zwart wit en zeer schatplichtig aan de Bechers, later in kleur en met een onderdrukt gevoel voor ironie. Uit de vroege jaren 90 is er de serie ‘Wohnhäuser’ waarin façaden van huisjes met puntdaken frontaal benaderd werden waardoor er slechts een oervorm lijkt over te blijven; het huisje zoals een kind dat tekent. In de serie ‘Konstruktionen’ speelt monumentaliteit en bevreemding de hoofdrol. Een achtbaan in opbouw tegen een vuilgrijze lucht wordt een sculptuur waar de krullende lichtheid van het parcours gecounterd wordt door de massiviteit van het object. Architectuur wordt sculptuur in een dwingend fotokader; het is één van de basistrucs van de fotografie. In Zeebrugge fotografeerde Becker een dwarsdoorsnede van een ferryboot die afgebroken wordt. Net zoals bij de sneetjes koe van Damien Hirst, transformeert Becker het object tot ‘beeld’ dat het midden houdt tussen herkenning en verbazing. Nog extremer speelt hij met de verwarring in de serie ‘Artefakten’. Door kleine objecten extreem uit te vergroten, verandert de context van het object en daardoor ook de betekenis. Eenzelfde spel met beeld en betekenis speelt Becker in de serie ‘Fakes’. Op het eerste gezicht zien we alledaagse objecten op enorm formaat afgebeeld. Becker fotografeerde ze op douanediensten waar namaakgoederen – en artefacten die gebruikt werden om drugs te smokkelen – in beslag werden genomen. Het onzichtbare speelt de hoofdrol in deze serie. Wat we zien is iets anders dan wat we weten uit het onderschrift. Of met Becheriaanse woorden: fotografie is slechts in staat een façade bloot te leggen.

Bert DANCKAERT

Boris Becker – Photographs, 1984-2009 loopt tot 16 januari 2011 in FoMu Antwerpen, Waalsekaai 47, 2000 Antwerpen. Open van dinsdag tot zondag van 10 tot 18u.

Boris Becker, Zeebrugge 2003: object wordt sculptuur



Paris Off

Tentoonstellingen Posted on wo, november 17, 2010 09:17:50

PHOTO OFF

YOUNG & UPCOMING
PHOTOGRAPHERS ART FAIR

18-21 November 2010
@ La Bellevilloise
21 Rue Boyer, 75020 Paris

MKgalerie presents

Hans Wilschut, Holger Niehaus, Aram Tanis, Dolores Marat, Bert Danckaert, Beat Streuli

Simple Present #421 (Havana), Bert Danckaert, 2010



Bert Danckaert @ MK Rotterdam

Tentoonstellingen Posted on di, oktober 26, 2010 20:54:57

Bert Danckaert

Gallery MK Rotterdam

30 Oct – 19 Dec 2010

OPENING OCT 30 – 17H — be welcome !

All info



Serge Gainsbourg

Tentoonstellingen Posted on vr, juli 30, 2010 14:12:23

Serge Gainsbourg

Galerie Fifty One Fine Art Photography te Antwerpen
bestaat ondertussen al 10 jaar en viert dat deze zomer met een expo over Serge
Gainsbourg. Gainsbourg, geboren als Lucien Ginsburg was een Frans zanger,
dichter, componist, acteur en regisseur. Bovenal was hij een cultfiguur die
graag provoceerde. Gainsbourg overleed in 1991 op 62-jarige leeftijd aan het
hartaanval. Veel te jong maar hij had dan ook stevig geleefd. Gainsbourg staat
voor Gitanes en Pernod, het Parijse
nachtleven en ook de woelige jaren 60 waarvan Gainsbourg duidelijk een product
was. Het bekendste wapenfeit van de Franse zanger is wellicht ‘Je t’aime moi
non plus’ (1969) dat hij opnam met Jane Birkin (met wie hij ook een tijd
getrouwd was). Wie kent niet de ondubbelzinnige tekst “Je vais et je viens, entre tes
reins” uit deze shockerende slow? Echt goed zingen kon Gainsbourg
niet en moeders mooiste was hij evenmin, maar zijn charismatisch imago maakte
van hem één van de meest spraakmakende figuren uit de naoorlogse Franse geschiedenis.
Op de expo in Fifty One Fine Art Photography hangt een uiteenlopende greep cultfoto’s
van Gainsbourg. Studiofoto’s worden afgewisseld met reportagebeelden of
fotoshootings voor de magazines uit de jaren 70 en 80. Vaak duikt Gainsbourgs
vrouw Jane Birkin op. Ook is er een foto met ‘drinkezuster’ Marianne Faithful. Er
zijn foto’s van bekende fotografen zoals William Klein of Helmut Newton, er is
werk van minder bekende fotografen en ook een foto van de Belgische fotograaf
Patrick De Spiegelaere uit 1980. Er is werk voor ieders beurs: de goedkoopste
foto kost zo’n 300 euro, het duurste werk is meteen ook het kleinste (10,9 x
8,6 cm) en is een originele Polaroid – en dus een uniek stuk – van Helmut
Newton waarop Serge en Jane poseren in een fotostudio. Birkins rok wordt omhoog
getrokken zodat haar jerretels tevoorschijn komen. Steeds opnieuw is er pittige
en onomwonden erotiek. Dit kleine pareltje neemt u mee naar huis voor een
slordige 15.000 euro.
Op een andere foto, van Michel Ginies uit 1984, zien we Gainsbourg tijdens een
televisie interview een briefje van 500 Franse Francs verbranden bij wijze van
protest tegen te hoge belastingen.
Deze luchtige zomertentoonstelling gaat meer over de figuur van Gainsbourg dan
over fotografie. Echt sterk werk is er amper terug te vinden. Maar wie zijn
geheugen nog eens wil opfrissen en de sfeer van de jaren 60, 70 en 80 wil
herbeleven, moet beslist langslopen in de galerie.

Bert DANCKAERT

‘Gainsbourg’ tot
31 juli in Fifty One Fine Art Photography, Zirkstraat 20, Antwerpen. Open van
dinsdag tot zaterdag van 13u tot 18u.

Michel Ginies: Serge Gainsbourg brulant un billet, 1984



American Documents

Tentoonstellingen Posted on ma, juni 28, 2010 12:23:27

Schitterende expo, gemiste kans

‘American Documents’ in FoMu Antwerpen
Fotomuseum Antwerpen gaat de zomer in met een reeks nieuwe expo’s waarvan ‘American Documents’ op de tweede verdieping de verpletterende blikvanger is. Een vijftiental zwaargewichten van de Amerikaanse naoorlogse fotografie werd samengebracht om de documentwaarde van de foto te bevragen. Het levert één van de sterkste tentoonstellingen op die ooit in het museum te zien was.

Als deze expo de voorbode is van het museum onder leiding van de nieuwe directeur Elviera Velghe, dan ziet de toekomst er rooskleurig uit aan de Waalsekaai. Hoewel de expo ‘American Documents’ nog voorbereid werd onder supervisie van ad interim directeur Pool Andries, is dit de eerste expo waarvan Velghe het lintje mocht doorknippen. Welke richting het museum zal inslaan na het plotse vertrek van voormalig directeur Christoph Ruys, valt nog af te wachten. Hoopgevend is in elk geval dat de waardevolle collectie van onder het stof zal worden gehaald. Waar Ruys zich hoofdzakelijk toelegde op het behalen van fenomenale bezoekersaantallen, is er misschien nu terug tijd om te focussen op kwaliteitsfotografie, op de ondersteuning en uitbouw van de collectie en op de toekomst van Belgische fotografie in een internationale context.
Documentary Style
De tentoonstelling ‘American Documents’ kwam tot stand op initiatief van fotograaf Jean-Paul Deridder die het project uitwerkte in samenwerking met de curatoren van het museum. Van Walker Evans (1903-1975) is de serie ‘Labor Anonymous’ uit 1946 te zien. Evans is één van de meest veelzijdige fotografen van de 20ste eeuw. Bovendien was hij een bevlogen denker en schrijver over fotografie. Zijn invloed op de hedendaagse fotografie valt niet te onderschatten. Vanaf 1935 trachtte Evans het begrip ‘documentary style’ te definiëren. Hij stelde: “Art is never a document, but it can adapt that style”. De documentaire als strategie – niet als doel – lijkt als een rode draad doorheen deze expo te lopen.
Zo hangt naast Evans’ ‘Labor Anonymous’ werk uit de serie ‘Evidence’ van Larry Sultan en Mike Mandel. In 1977 werd, kort na hun studies, het boek ‘Evidence’ gepubliceerd. Voor dit werk bezochten Mandel en Sultan de beeldarchieven van honderden bedrijven, afdelingen van de politie en diverse laboratoria. Ze lichtten hieruit een selectie ‘bewijsmateriaal’ dat ze contextloos in de verzameling ‘Evidence’ plaatsten. Deze even cryptische als hilarische beelden werden exemplarisch voor het hergebruik van fotografisch materiaal. Zelden werd zo treffend de gespannen verhouding tussen ‘betekenis’ en ‘context’ blootgelegd.
Van diezelfde Larry Sultan, die in december van vorig jaar overleed, is ook de recente serie ‘Homeland’ te zien, gemaakt tussen 2007 en 2009. Op de kleurenfoto’s van Sultan zien we pittoreske, idyllische landschappen in Amerikaanse buitenwijken aan de grens met Mexico. Ze worden bevolkt door clandestiene arbeiders, dagloners en ontheemden.
Van Robert Frank worden enkele foto’s uit zijn befaamde ‘The Americans’ getoond. De documentaire ‘roadmovie’ die Frank in de jaren 50 realiseerde, koppelt subjectiviteit en een autobiografisch standpunt aan het document.
In navolging van Frank bepaalden Diane Arbus, Garry Winogrand en Lee Friedlander dan weer de Amerikaanse kunstfotografie van de jaren 60. Ook die drie zwaargewichten uit de fotogeschiedenis komen uitgebreid aan bod in ‘American Documents’. In 1967 werd hun werk al eens gebundeld in de expo ‘New Documents’ in het MoMa, die net zoals deze tentoonstelling wilde stilstaan bij de dubbelzinnige betekenis van het document in de fotografie.
Afstandelijk
Verder is er een reeks fotografen terug te vinden die deelnam aan de tentoonstelling ‘New Topographics: Photographs of a Man-Altered Landscape’ (Rochester, 1975). De nieuwe stijl die ‘New Topographics’ inluidde was die van het onderkoelde non-document. De ontdekking ook van het fotogenieke van de standsrand en andere overgangsgebieden. Van Stephen Shore wordt een reeks kleurenfoto’s uit Uncommon Places getoond. Van Lewis Baltz zijn er droge analyses te zien van industrieparken en vuilnisbelten. Robert Adams, Nicholas Nixon en Henry Wessel vervolledigen de ‘topografen’.
Naast ‘Homeland’ van Larry Sultan is er nog een recente fotoserie te zien; ‘American Power’ is een opgemerkt fotografieproject en boek van Mitch Epstein (1952) die ooit nog les kreeg van Garry Winogrand. Het werk gaat uit van het begrip ‘power’ dat zowel ‘macht’ als ‘energie’ kan betekenen. Epstein fotografeerde tussen 2003 en 2008 met een groot formaat camera voornamelijk in en om energiefabrieken. Hoewel Epsteins stijl afstandelijk en louter beschrijvend lijkt, komt er toch een subjectief verhaal bovendrijven over een paranoïde en afkalvende samenleving.
‘American Documents’ brengt op een (naar Belgische maatstaven) ongeziene manier een hoeveelheid kwaliteitswerk samen wat deze tentoonstelling historisch maakt. Hoewel de expo niet echt een nieuwe visie aanreikt of een vooruitstrevend statement poneert, overtuigt ze in haar ingetogen en trefzekere selectie. Het is dan ook bijzonder jammer dat van dit ensemble geen catalogus werd gemaakt. Een tentoonstelling van dit kaliber verdient het ook rond te reizen om zo meer mensen te bereiken én nieuwe financiële mogelijkheden te creëren voor toekomstige projecten. Dat deze expo in de rustige zomermaanden werd geprogrammeerd is dan weer erg jammer naar het onderwijs toe. Het historisch overzicht in ‘American Documents’ biedt belangrijk studiemateriaal voor iedere fotostudent. Zo blijkt dat een schitterende tentoonstelling toch ook een beetje een gemiste kans kan zijn.

Bert DANCKAERT

‘American Documents’ tot 5 september 2010 in FoMu Antwerpen, Waalse Kaai 47, 2000 Antwerpen. Open van dinsdag tot zondag van 10 tot 18u. Toegang 6/4 euro, 1 euro voor – 26. www.fotomuseum.be


Larry Sultan, ‘Antioch Creek’, 2008, from the series ‘Homeland ’, © The Estate of Larry Sultan, courtesy Gallery Thomas Zander, Cologne



Art Amsterdam

Tentoonstellingen Posted on vr, mei 14, 2010 13:43:14

Art Amsterdam 2010

26th edition of Art Amsterdam: 26 to 30 May 2010

MKgalerie presents:

Hans Wilschut, solo (www.Hans Wilschut.com)

Le Petit Salon:

Wim Bosch, Bart Benschop, Ditty Ketting, Jochem Rotteveel, Marian Breedveld, Marleen Sleeuwits, Pim Palsgraaf, Willem Besselink, Beat Streuli, Duarte Amaral Netto, Tiina Mielonen, Serge Game, Bert Danckaert, Miyuki Okuyama en Axel Reusch.

Bert Danckaert, from the series ‘Simple Present’ (London, 2010)



Sugary Photographs

Tentoonstellingen Posted on do, maart 11, 2010 09:33:54

Sugary Photographs with Tricks, Poses and Effects –
A festival on Photography

POTEMKIN VILLAGE

‘Potemkin village’ refers to the fake settlements erected at the direction of Russian minister Grigory Potyomkin to fool Empress Catherine II during her prospective visit to Crimea (Ukraine) in 1787. The term has come to stand for any construction designed to stage reality for ideological or other ends. The artists in this group exhibition examine the idea of reality as a composition, as something that is staged, whether it is by conscious design or by the human gaze. At the same time, they reflect about the idea of the photographic image as a composition or construction of reality and the photographic nature of reality itself.

Artists: Bert Danckaert, Alwin Lay, Georg Parthen, Ryan Rivadeneira, Anu Vahtra, Yaniv Waissa

Opening
19.03.10
FRI: 7pm

Exhibition
20.03. – 04.04.10
WED – FRI: 2pm – 1am
SAT, SUN: 2pm – 7pm

Novylon

Zendelingenstraat 38A
2140 Antwerpen
Google-Maps Link
website
http://www.sugaryphotographs.com

Simple Present #336, Havana – Bert Danckaert, 2010



As Time Goes By

Tentoonstellingen Posted on zo, december 13, 2009 18:27:24

‘As Time Goes By’ groupshow at MK gallery Rotterdam & Berlin, opens January 10 (Rotterdam) and January 15 (Berlin)

Invitation card Rotterdam

Invitation card Berlin


Simple Present #131 (Madrid), Bert Danckaert, 2009



Pulse Miami

Tentoonstellingen Posted on ma, november 30, 2009 21:22:50

http://www.mkgalerie.nl/exhibitions/tradefair/2009/pulse_miami.php

Simple Present #161, Cape Town



BEST GENERAL VIEW

Tentoonstellingen Posted on wo, september 09, 2009 12:43:39

Best General View in <H>ART #55 (Erik Eelbode): klik hier

Bert Danckaert, ‘Simple Present #299 (New York), 2009



BEST GENERAL VIEW in De Morgen

Tentoonstellingen Posted on wo, september 02, 2009 18:46:52

BEST GENERAL VIEW in ‘De Morgen’, 1 september 2009: klik hier



BEST GENERAL VIEW

Tentoonstellingen Posted on wo, augustus 19, 2009 14:41:37

BEST GENERAL VIEW

Bert Danckaert, Marc De Blieck, Arno Roncada
KURATIERT VON DIRK BRAECKMAN

4.9. – 11.10.2009
ERÖFFNUNG: Freitag, 4.9.2009, 19 Uhr
EINFÜHRUNG: DR. UWE SCHRAMM
ÖFFNUNGSZEITEN: DO – SO 15-18 UHR U.N.V.

KUNSTHAUS ESSEN
RÜBEZAHLSTR. 33
45134 ESSEN
TEL. 0201 – 44 33 13
WWW.KUNSTHAUS-ESSEN.DE

Bert Danckaert, 2009, Simple Present #298



Screenworlds

Tentoonstellingen Posted on wo, oktober 01, 2008 18:55:25

‘Screenworlds’ in het Vlaams Parlement, groepstentoonstelling georganiseerd door FotoMuseum Antwerpen.

Blog Image



Arquitectura Fantasma

Tentoonstellingen Posted on vr, april 11, 2008 10:49:01

ARQUITECTUTA FANTASMA

Lynne Cohen – Thomas Weinberger – Bert Danckaert – Yehuda Altmann

FOTOGRAFÍA CONTEMPORÁNEA EN TORNO AL ESPACIO Y A LA ARQUITECTURA

Colaboración: Galería Nusser & Baumgart Contemporary. Múnich

27 de febrero – 29 de marzo 2008

Inauguración: Miércoles 27 de febrero 2008, 20.00 h.

Blog Image Bert Danckaert, Simple Present, 2007

Tras numerosas exposiciones individuales, la exposición Arquitectura fantasma supone la primera exposición colectiva de espaivisor – Galería Visor en su nuevo espacio. Una muestra donde se crea un diálogo entre artistas de la propia galería (Lynne Cohen y Bert Danckaert) y artistas de la galería Nusser & Baumgart Contemporary de Múnich (Thomas Weinberger y Yehuda Altmann).

Arquitectura fantasma intenta revisar la fotografía documental arquitectónica/espacio desde una óptica contemporánea, tanto conceptual como técnicamente; conjugando diferentes formas de interpretar el espacio donde vivimos. A través del medio fotográfico cada uno de estos cuatro artistas realizan un peculiar estudio de lugares heterogéneos habitados por el ser humano y desiertos ante el ojo del espectador. Así, cada uno de ellos muestra una manera de documentar nuestro entorno -interior o exterior- haciéndonos pensar sobre los espacios que incombustiblemente construimos y constantemente transformamos. Sus diferentes formas de evidenciar nuestro entorno dotan a estos cuatro proyectos de una visión irónica, metafórica, reflexiva e espiritual respectivamente de nuestro medio.

La primera apuesta es una de nuestras artistas más representativas, Lynne Cohen (1944, Wisconsin, EEUU; reside en Ottawa, Canadá), quien ya ha expuesto individualmente en Visor en repetidas ocasiones. El trabajo de Cohen discurre siempre por “paisajes interiores” como: clases donde se realizan prácticas de tiro u otras técnicas militares de ataque o defensa, simuladores de vuelo, salas de recepción, balnearios, salas de espera, spas, oficinas y laboratorios en los que, según ella misma dice, “sólo hay un lugar desde el cuál hacer la fotografía, como si un par de huellas de papel estuvieran pegadas en el suelo para indicar el punto desde donde encuadrar la imagen”. Sus sorprendentes interiores -en blanco y negro- se transforman así en una tierra de nadie entendida como un “no lugar” (un espacio en crisis, de puro tránsito, sin dueño ni pobladores) en el que echamos en falta la presencia humana y donde lo más relevante son las ausencias que gritan bajo un silencio aplastante. La frialdad y distanciamiento de sus composiciones pueden ser vistas como un espacio de reflexión, aparentemente neutral, desde donde extraer conclusiones o, al menos, plantear dudas e interrogantes. Sin embargo, Cohen siempre deja un hueco al guiño y a la complicidad con el espectador, utilizando toques humorísticos e irónicos en unas imágenes que de otra forma podrían acusar una excesiva frialdad debido a su acusado anonimato y descontextualización respecto a su entorno. Por el contrario, nuestro reto como espectadores consiste en “leer” sus fotos, encontrar lo que no se ve en ellas y entrar imaginariamente dentro de esos espacios en los que Lynne admite con ironía que “no sabría donde colocar a la gente, si tuviera que hacerlo”.

A diferencia de Cohen, Thomas Weinberger (1964, Múnich, Alemania) documenta siempre exteriores, pero dando mayor importancia al desarrollo técnico de las imágenes a color. En su trabajo, Weinberger se sirve de dos técnicas genuinas de la fotografía: la exposición por tiempo prolongado y la doble exposición. La primera borra toda huella de vida de la imagen, ya que los prolongados plazos de exposición tienden a eliminar todo rastro humano. A esta práctica se le suma la doble exposición, que en este caso a su vez es también una “doble iluminación”: una toma de día y otra de noche, superpuestas magistralmente de forma digital. El efecto de la luz natural del día mezclada con la luz artificial de la noche, produce una nueva valoración cromática, envolviéndolo todo en un extraño gris brillante que contribuye a la gran artificialidad de la imagen resultante. Lo que seduce a Weinberger parecen ser los exteriores: caminos, arquitectura industrial, instalaciones ferroviarias, calles desiertas y paisajes lejanos. Espacios descontextualizados que no parecen pertenecer a nadie; creados, en principio, para ser poblados y que, sin embargo, nos dan la sensación de no servir para nada ni para nadie. En este sentido, su técnica unifica escenarios muy dispares entre sí, creando paisajes insólitos que parecen haber sido abducidos por un fenómeno sobrenatural. El espacio se transforma en el principal protagonista, adquiriendo presencia metafórica en la propia ausencia animada, convirtiéndose en personaje, o en objeto, o en escenografía vista a través de una ventana.

Por otra parte, Bert Danckaert (1965, Amberes, Bélgica) captura los residuos de la actividad humana, siempre en exteriores, sin presentar la figura humana. En el caso de Danckaert, las construcciones registradas se plantean como si de un “objeto-encontrado” se tratase, interpretando el entorno urbano como si fuesen “naturalezas muertas”. Sus imágenes pueden ser interpretadas como un nítido y humorístico laboratorio donde la mezcla entre lo artificial y lo banal es omnipresente. Danckaert se centra principalmente en los espacios abiertos de los nuevos suburbios, generando imágenes con un fuerte carácter claustrofóbico. Las aparentes puestas en escena capturadas son tan cerradas dentro del marco de la imagen que parece como si no existiese ni entrada ni salida. Sus composiciones a color, tan bien equilibradas, al ser combinadas con la árida banalidad de sus temas, hacen que sus imágenes se enmarquen dentro de un significado existencial pudiendo ser definido como absurdo. Todo un espacio donde poder reflexionar.

Y por último, las fotografías de Yehuda Altmann (1964, Lachish, Israel; reside entre Paris y Feldafing) representan lugares sin gente, o como mucho zonas donde se puede reconocer la sombra de algún personaje solitario. La patina de la historia miente de un modo palpable sobre la inconfundible superficie de las imágenes viradas en sepia. Las habitaciones, pasillos, detalles arquitectónicos o muebles, indican la presencia/ausencia de gente o acontecimientos con un halo o velo de incertidumbre que lo cubre todo. Las imágenes de Altmann niegan la grandiosidad, el espectáculo visual de nuestro mundo, dirigiendo la atención del espectador hacia lo más esencial y puro. Sus fotografías exploran situaciones espaciales específicas como pasillos o túneles; o fragmentos arquitectónicos más o menos reconocibles, aumentando nuestra percepción y ampliando la relación inconsciente entre: el espacio, la imagen y el detalle. Como él dice: “I photograph places of historic significance. I seek out the point of convergence between the visual and the descriptive in terms of knowledge and information. I highlight the visual communication between the historical presentation, which gives the subject its importance, and the spatial presentation, which gives it its identity.”

En definitiva, y como el propio título de la exposición indica, Arquitectura fantasma recopila cuatro posturas sobre la fotografía que registra la arquitectura, diferenciadas entre sí pero con un denominador común: dar una vuelta más a la ya tan trillada fotografía documental arquitectónica.

Mira Bernabeu